sunnan í sunnudagsmorgni
Ég er þreyttur. Það er einhver fyrir utan. Ég heyri létt og stutt skref. Tístir í vindinum. Mannætumörgæsir eða gömul kona að fara út með ruslið? Ímyndunaraflið getur breytt mörgæs í gamla konu og öfugt. Er ég að koma eða fara? Án þess að spá meira í undarlegum kringumstæðum mínum legg ég höfuðið á ísinn. Hann er kaldur. You were the sun in my sunday mourning.
This entry was posted on mánudagur, apríl 17, 2006 at 5:25 e.h.. | You can skip to the end and leave a response. 
