Endurvinnslan

Í gær gerðist ég hugrakkur og hellti mér í umræður og pælingar um nektardansstaði. Það hefur verið fjallað um í blöðum að til standi að banna slíka staði. Ok, svona fyrst um sinn hljómar það sem mikil forræðishyggja að banna þessa staði þar sem hugsanlega engin ólögleg starfsemi fer fram, þ.e.a.s. ekkert vændi og ekkert mansal.

Á einum tímapunkti komst ég að eftirfarandi niðurstöður: Það á ekki að leyfa nektardansstaði. Mér finnst það einhvern veginn borðliggjandi að það eigi ekkert að vera sjálfsagt að fólk geti farið á einhvern stað og horft á kvenfólk dansa allsbert.

Ég hef séð auglýsingu frá Goldfinger þar sem sagt er "dans er list". Ég er sammála því. En ég sé ekki að það skipti máli ef dansarinn fær að vera í lörfum.

Að mínu mati snýst þetta soldið um hvaða skilaboð við erum að senda og til hvaða viðhorfa þetta leiðir. Ég held að svona staðir auki á viðhorfið "Konur eiga að þjóna karlmönnum" eða eitthvað í þá áttina. Sem er viðhorf sem að ég vildi ekki að dóttir mín lærði.

Ef karlmönnum langar í einkadans mæli ég með því að þeir slái sér upp með samkvæmisdansara og biðji hana að dansa fyrir sig með eða án fatna.        

           This entry was posted      on miðvikudagur, apríl 15, 2009 at 6:49 f.h..            |      You can skip to the end and leave a response.