viðrekstur
Það eru gríðarleg vonbrigði fyrir ungan karlmann að heyra stelpu prumpa í fyrsta sinn á ævinni. Þetta gerist oftast þegar karlmaðurinn er kominn yfir tvítugsaldurinn og hefur ef til vill hafið sambúð með kvenmanni. Svo eitt kvöldið þegar turtildúfurnar eru að horfa saman á skemmtilegan sjónvarpsþátt kemur hljóðið sem rústar hugmyndum unga mannsins um dýrð og heilagleika kvenmannsins. Fyrst um sinn áttar ungi maðurinn sig ekki á þessu. "Bíddu hvaða hljóð var þetta?. Þetta var eins og einhver væri að prumpa. Við erum bara tvö hérna og ekki var það ég. Bíddu ha?". Ungi maðurinn hugsar og hugsar. Lítur í kringum sig. Eitthvað hérna er ekki að passa. Lítur trúlausum augum á konu sína. Hugsar aðeins meira. Svo kemur sjokkið. Beint í hjartað. Hann sér líf sitt bregða fyrir augum sínum. Í sandkassanum. Á skólaballi. Á rúntinum. Í ferðalagi. Fyrstu viðbrögð eru oft að hringja á lögregluna og tilkynna um að konan sé andsetinn. En fljótlega þarf ungi maðurinn að sætta sig við að konur prumpa alveg eins og karlar. Það er bara betri lykt af prumpunum þeirra. Einhver svona ilmvatnslykt. Mmmmmm.
This entry was posted on sunnudagur, október 14, 2007 at 4:32 e.h.. | You can skip to the end and leave a response. 
