Vídjóheimur
Fjári væri það röff ef að lífið væri tónlistarmyndband. Þá væri maður alltaf geðveikt svalur, með pírð augu og talaði ógeðslega hægt. Stelpur væru allar í kynþokkafullum topp og í mínípilsum dillandi sér eggjandi í kringum mann. Og það sem væri hvað mikilvægast að alltaf væri blástur í fésinu á manni.