Dead Man Walking
Í þessari mynd má sjá einhvern flottasta og hrífandi samleik sem ég hef séð. Sean Penn leikur fangann Matthew Poncelet sem á að lífláta fyrir aðild að morði á unglingspari og Susan Sarandon leikur Sister Helen, nunnuna góðu sem hjálpar fanganum að viðurkenna illgjarðir sínar og deyja með reisn. Mér finnst þessi mynd alveg frábær. Hún spyr erfiðra spurninga um siðferði, dauðann, trú, fyrirgefningu, samúð, glæpi, dauðadóma og ást.
Hvernig tókst leikstjóranum og leikurunum að fá manni til að kenna í brjósti um mann sem átti að hafa nauðgað og drepið? Náðu þau að fá mann til að trúa því að innst inni eru allar manneskjur góðar? Eða er samúðin sem maðurinn er hæfur til að sýna hatri sterkari? Kannski. Vonandi.
Ég held að maður þurfi að vera vélmenni til að geta horft á þessa mynd án þess að finna fyrir einhverjum kraumandi tilfinningum innan í sér. Þá er líklega um að ræða kraumandi samúð.
Hvernig tókst leikstjóranum og leikurunum að fá manni til að kenna í brjósti um mann sem átti að hafa nauðgað og drepið? Náðu þau að fá mann til að trúa því að innst inni eru allar manneskjur góðar? Eða er samúðin sem maðurinn er hæfur til að sýna hatri sterkari? Kannski. Vonandi.
Ég held að maður þurfi að vera vélmenni til að geta horft á þessa mynd án þess að finna fyrir einhverjum kraumandi tilfinningum innan í sér. Þá er líklega um að ræða kraumandi samúð.
This entry was posted on fimmtudagur, júlí 23, 2009 at 2:54 e.h.. | You can skip to the end and leave a response. 
