Börn
Ég er ekki frá því að kvikmynd Ragnars Bragasonar, Börn, sé besta íslenska kvikmynd sem ég hef séð. Allavega besta dramað, pottþétt. Það er reyndar langt síðan ég hef séð Börn Náttúrunnar, ef ég hef þá séð hana. Það er eitthvað sem ég þarf að fara að laga.
En ég leigði mér Börn og var gríðarlega ánægður með hana. Sessunautur minn sem kominn er langt að var líka hrifinn. Mér líkaði in-your-face bensín-dramatíkin sem skvett er á skjáinn og leikararnir sjá svo um að kveikja í. Útkoman er þessi eldfima mynd um dapurlegan en sárlega mannlega íslenska raunveruleika. Leikurinn gerir myndina. Bara sem dæmi þá er Nína Dögg stórkostleg og man ég ekki eftir eins angistarfullum leik og þegar hún situr við baðkarið með drenginn sinn sem viljandi hefur gleypt eitthvert magn af lyfjum. Þetta kallar maður í-fésið-á-þér kvikmyndagerð. Þessi Vesturport hópur virðist samanstanda af algjörum snillingum.
Núna þarf ég bara að sjá Foreldrar.
This entry was posted on fimmtudagur, júní 18, 2009 at 4:54 e.h.. | You can skip to the end and leave a response. 
