Gott stöff
Maður er nú alltaf eitthvað með nefið oní nýrri og ferskri tónlist þó ég hafi ekki verið duglegur að fjalla um slíkt undanfarið. Þannig að mig langaði bara að mæla með tveim plötum, báðar sem ég hlustaði á í gær, bæði í bíl og heima í heyrnartólum. Ég hreifst með og fann mig knúinn til að mæla með þessu stöffi. Þetta eru mjög ólíkar plötur.
Sú fyrri er frá rapparanum Q-tip sem er orðinn gamall í hettunni en kemur með þessa skemmtilegu og hafvindsfersku hip-hop plötu með nafninu The Renaissance. Það er helvíti góður fílingur á þessari plötu og gaman hvað kallinn er léttur í flæði þrátt fyrir að vera kominn á fertugsaldur. Þessi plata verður fín í bílnum í sumar.
Svo er það indí poppið en það er hún Frida Hyvonen sem seint á síðasta ári gaf út Silence is Wild. Tekur tíma að melta þessa plötu enda er Frida með sérstæða rödd og semur sérstök lög með krefjandi krækjum. Þegar öllu er á botninn hvolft hrynur svo á mann fegurðin úr þessum lagasmíðum.
Sú fyrri er frá rapparanum Q-tip sem er orðinn gamall í hettunni en kemur með þessa skemmtilegu og hafvindsfersku hip-hop plötu með nafninu The Renaissance. Það er helvíti góður fílingur á þessari plötu og gaman hvað kallinn er léttur í flæði þrátt fyrir að vera kominn á fertugsaldur. Þessi plata verður fín í bílnum í sumar.
Svo er það indí poppið en það er hún Frida Hyvonen sem seint á síðasta ári gaf út Silence is Wild. Tekur tíma að melta þessa plötu enda er Frida með sérstæða rödd og semur sérstök lög með krefjandi krækjum. Þegar öllu er á botninn hvolft hrynur svo á mann fegurðin úr þessum lagasmíðum.
This entry was posted on föstudagur, mars 27, 2009 at 5:12 f.h.. | You can skip to the end and leave a response. 
